c – jest piękno przedstawień – powiewne do pół uda kurtyny łąki min miedze zwalonych królów bomb ogrody syk nadlatujących ważek chrzęst zatroskanych gąsienic krew trawiąca doliny wagonik nieomijający ukochanego puch ulatujący z krematoriów ptak który ślepnie gdy otwierają się drzwi klatki
~ chodź kotku niech cię umyję
~ chyba napisał na murze przy ulicy poselskiej w krakowie strzelaj albo emigruj
~ ciemnochmury dzeus swoim piorunem rozświetlił go na strzępy wyciągnął z nich boską ai i jej fruwającą łodź – aimonię
~ co było dalej babcia rózia która mnie tam zaprowadziła zbladła opowiadała to potem przez lata na imprezach rodzinnych ja zacząłem dostrzegać rozedrzeć
~ cudownie rozśpiewana suczka
~ czas to środek bez środka
w ciągle się zmienia
~ czasem myślę że obchodzi cię tylko mój tyłek
~ czeluść do prawdy wydepilowana
∆ czerwień bez upadku
~ często
chór
karuzeli
papieża
ssie
prześcieradło
~ człowiek prześlizguje się bokiem a ucieczka czeka w samotności
~ czy każdy pan może wybrać w którą dziurkę wchodzi?
/ aliantów rozedrzeć
/ alpinisty rozedrzeć